تجربه هم خوب چیزیه

خبر خبر:مسابقه ی تیارت(تئاتر)بالاخره برگذار شد.ما گروه ۲بودیم.من که رو صحنه انقدر جو گیر شده بودم یه ضجه هایی میزدم که به وضوح اشک رو تو چشم تماشاچی ها دیدم(بعضی هاشون)۲تا گروه مونده بود تموم شه که داور که مامان دوستم بود آروم به من گفت تا اینجا اولین.همه ی گروه ها که رفتن گفت احتمالا سوم میشین 

اخه دوتا گروه آخر محشر بودن.راهیان نور که از اول سال تمرین داشتن.شهید داوودی هم ۳تا کارگردان داشتن.ما هم که هیچی هم یه مربی نداشتیم.گفتیم حالا شاید بازیگر اول شیم که اون هم به هنرمندی های انیسا خانم بی خیال شدیم و در آخر من که داشتم به بچه ها دلداری میدادم گفتم؛ 

فعلا ۳ ـ۴سالی میایم تجربه کسب میکنیم.ایشالا واسه دانشگاه. 

ولی واقعا نامردیه ما هم اگه مربی داشتیم اونجوری تئاترمون جذاب می شد. 

تازه من هم اون روز فهمیدم که ما ایرونی ها اصلا از زمان حال بیرون اومدیم و هنوز تو عاشوراییم.نمیدونم کی قراره به مسائل اامروز جامعه بپردازیم.آخه نمایش نامه ی ما که من نوشته بودم راجع به فقر بود 

۱دیقه بعد نوشت:راستی دعا کنین این تجربه ها به یه جایی برسه