اومدم یه چیزی بگم و برم.راستش میخوام ازون روزی که سعید گفت نامزد داره بگم.کلی که خسارت جانی به خودم زدم هیچ مالیه رو بگو.وقتی داشتم با دوستش صحبت میکردم که ببینم حقیقت داره یا نه(اون گفت حقیقت داره)یه لگد جانانه زدم به کیس(همون چیز گنده هه ی کامپیوتر که توش از گوشت مرغ تا جون آدمیزاد پیدا میشه) جلوش شکست.باورم نمیشد من که تو تئاتر زورم نمیرسید دارقالی رو بندازم واعصاب همه رو داغون کرده بودم حالا چه کردم... 

البته همه میدونستن که منتظرم یکی بیاد تا پاچه بگیرم. 

از خونه زدم بیرون.ساعت۹شب.شاید توتهران ۹زود باشه ولی اینجا چون یه عده مرغ زندگی میکنن ۷شب همه لالا.حالا فکر کنین تو اون وضع تو خیابون راه میرم وبلندبلند گریه میکنم.هنوز دوقدم برنداشته بودم که یه پسر ازکنارم رد شد. 

شرم آوره که انقدر این پسرا خطرناکن که آدم جرات نداره از کنارشون رد شه.یه دور شمسی قمری زدم تا احیانا برخوردی پیش نیاد.رفتم توخیابون اصلی که یه پسر که نمیشه گفت یه حیوون خودش رو به من...(نگم بهتره) 

دیگه داشت حالم به هم میخورد.امنیت رو حال میکنی؟جرات ندارم ازکنار پسرا رد شم.بعد میگن دخترا بدن.دخترها این جونورها رو تحریک میکنن.دخترها تنگ میپوشن.دخترها چراغ سبز میدن.دخترها........اه مرده شور هرچی آدم که خودش رو با حیوونها عوضی گرفته ببرن. 

نکته:اگه میخواین ازین آسیب ها در امون بمونین همیشه یه چاقو یا یه داداشه قلدر به همراه داشته باشین(من داداش میخوام) 

حالا خودتون قضاوت کنین مقصر دخترها هستن یا پسرها یا این جامعه ی...یا فرهنگ خودمون؟