اولین روز تابستون

الان۱۱ساعته که تابستون من شروع شده اما انقدر جو انتخابات من رو گرفته بود که تازه یادم افتاد روزشمارم به آخر رسیده. 

جریان روز شمار اینه که امسال رو صندلی ام یک تقویم کشیدم و روزی که با سعید چتیدم رو توش علامت زدم.ازون موقع هر روز یه تیک میزدم تا روز آخر.هر وقت بچه ها ازم میپرسیدن چرا اینکار رو میکنی من که نمیتونستم بگم میخوام ثابت کنم حق دارم دلتنگ سعید باشم. میگفتم منتظر آخر سالم.خلاصه تقویم رو صندلی ام یه سوال واسه همگان شده بود. 

تو امتحانات هم خیلی دنبالش گشتم.اما وقتی پیداش کردم ته سالن بود و من نمیتونستم بیارمش جای خودم(فقط هم مال خودم رو میخواستم)این شد که تمام امتحانات رو صندلی دست راست نشستم.تازه اونم یه صندلی بود که فاصله ی بین پشتی و زیرش زیاد بود که باعث میشد من ازون لا لیز بخورم و همش نگران این باشم که ازون لا نیفتم(از عوارض کوچولو موندنه) 

 داشتم پرت میشدم.این پست رو نوشتم که ورود ۲تا دوست جدید رو خیر مقدم بگم. 

سانیا جون نمیدونی چقدر خوشحالم کردی که اینجا سر زدی.از هندونه هات هم ممنون(فکر کنم امشب تا صبح تو راه دسشویی باشم چون امروز یه بار هم رفتم چت روم) 

خلاصه این که بازم ازین کارا بکنین.به خدا سالی ماهی یه بار بیاین به جایی برنمیخوره(این رو به در گفتم دیوار بشنوه.شما به خودتون نگیرین) 

وای چه صحنه ی جیگری بود وقتی دیدم دو تا کامنت دارم و هیچ کدومش اشتباه نشده دو تاش مال خودمه.تازه هیچ کدومش هم تبلیغاتی نیست.این یعنی یه روز خوب با دو تا کامنت به انضمام یه یلدای خوش ذوق.  

میخواستم یه پست به طرفداری از میر حسین موسوی بنویسم.فرصت کمه.به یه شعر که مطمئنم همه شنیدین اکتفا میکنم . 

             روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد 

               و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت 

                  روزی که کمترین سرود بوسه است 

               و هر انسان برای هر انسان برادری است. 

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند

   قفل افسانه ایست  

       و قلب برای زندگی بس است 

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است 

  تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی 

روزی که آهنگ هر حرف زندگی است   

  تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم 

روزی که هر لب ترانه ایست 

  و کمترین سرود بوسه است 

روزی که تو بیایی و برای همیشه بیایی 

 و مهربانی با زیبایی یکسان شود 

   و من آن روز را انتظار میکشم 

      حتی روزی که دیگر نباشم 

شاعر:احمد شاملو       منبع:دفتر شعر مامان(تازه کشف شده) 

راستی هرکی این پست رو دید باید بگه امشب شهرشون چه خبر بود.از خودم شروع میکنم. 

الان ماشین ها دارن بوق میزنن.پسرا جیغ میزنن.عصر هم که رفتیم بیرون پسرا شعر میخوندن و این حرفا ما هم چون دختر بودیم و مردم اینجا هم زیادی بافرهنگن ناظر بودیم. 

جیب یاسی رو هم زدن که البته سرشون کلاه رفت.جیبش پراز خالی بود.یارو علنا دستش رو کرد تو جیب ناموس مردم(اینجا شد ناموس مردم)یاسی هم گفت چی کار میکنی آقا؟ 

یارو یه لبخندی زد و دست مبارکش رو که حالا جیب یاسی رو هم متبرک کرده بود در نیاورد.مامان یه چپ چپ نگاهش کرد.بعد یارو گفت:ببخشید.اشتباه گرفتم. 

اخه میدونین جیب یاسی خیلی شبیه جیبش بوده اشتباهی دست تو جیب خواهر ما کرده. 

می گم امنیت رو حال میکنی؟این چیزا همیشه هست فکر نکنین محدود به این چند روز انتخاباته(این شعار آخرم رو نمیدادم خفه میشدم) 

شب به خیر.امشب میخوام بخوابم دیگه پا نشم.یعنی خوب بخوابم.خداحافظ