سلام.قصد نوشتن نداشتم.تازه از مشهد اومدم.اون پست قبلی فکر نکنم کامل شه.چون حس اون روز پرید(یه صحنه جوگیر شدم خواستم از درس بنویسم دیدم به من نمیاد.) 

داشتم میگفتم رفتم تو وب پریا گفتم برم ببینم کی چی گفته(الان به عمق فضولی پی بردین؟) 

که واسه اولین بار به وبلاگ تینا و....پریا بگو دیگه همون افتتاحیه هه.چی بود.خب حالا بعدا تو پی نوشت میگم برین بخونین حالش رو ببرین. 

از وبلاگ تینا یاد بچگی هام افتادم.حالا میخوام ۲تا خاطره بنویسم که ازین حال و هوای غم آلود و افسردگی وبم رو دربیارم(واقعا داره از وبم حالم به هم میخوره.اه اه.چه لوس نوشتم.نه؟) 

خاطره ی ۱ـ بچه که بودم تو مهد کودک همیشه با پسرا دعوا داشتم(انقدر دوست داشتم تو مهد کودک با عشقم آشنا میشدم.خیلی حال میداد)من ذاتا نمی تونم ببینم به کسی زور میگن.این نامردا(پسرا)هم همیشه به دخترا زور میگفتن گاهی هم میزدنشون.راستی بگم من از بچگیم کوچولو و ضعیف بودم(خیلی هم قوی شدم.میخوام برم تو مسابقات کشتی کج گردن حریف رو خورد کنم)میرفتم پسرایی که دخترا رو اذیت میکردن(ازون اذیت های بچه ها نه ازونایی که الان میکنن)بزنم.اونا رو که نمیزدم هیچی کتک هم میخوردم.یه بار که همه ی پسرا رو تاب بودن من هم رفتم بینشون(از بچگی اهمیت نمیدادم.)اونا هم دست و پام رو گرفتن و انداختنم پایین (مرتیکه ی نامحرم).بعد از یه مدت کتک زدن پسرا برام عقده شده بود(هنوز هم هست.آقایون مواظب خودشون باشن)با یاسی رفتیم بالا پشت بوم و هر پسری که رد میشد به سرش سنگ میزدیم و زود میشستیم تا شناسایی نشیم(یه بار بزرگ شدیم این کار رو کردیم.پسره جوگیر شد شماره داد.ما هم زدیمش)تیرای من که خطا میرفت.یاسی یکی زد خورد تو سر یکی که از کجا همسایه مون در اومد.(اینا همه خاطره ی یکه)چند وقت پیش داشتیم از خیابون برمیگشتیم که دیدیمش.این بیچاره هم مثل من عقده کرده بود با صدای بلند گفت:یه بار داشتیم تو خیابون راه میرفتیم یهو یه سنگ خورد تو سرمون.... 

رفتیم تو کوچه ی خودمون.به یاسی گفتم فکر کنم دنبالمونه.دویدیم.به در خونه که رسیدیم برگشتیم دیدیم آیدا(خواهرم)داشته میومده پیش ما ماهم فکر کردیم اون یاروئه.آیدا کلی ذوق کرده بود که تونسته بود ما رو بترسونه.ازون روز هر وقت یارو رو میبینیم همین رو میگه.فکر کنم تنها راه ساکت کردنش اینه که یه سنگ بدم دستش کله مو هم بگیرم جلوش بگم بیا بزن.(اینم یه جورشه دیگه) 

۲ـ یه بار با عموم و خانواده اش رفته بودیم بیرون شهر.رفتیم آش گرفتیم.انقدر شور بود نصفش موند(من بگم شوره یعنی غیر قابل تحمله)با پسر عموم رفتم حساب یارو رو بذارم کف دستش 

.... 

من :میتونم یه انتقادی بکنم؟ 

آقاهه:خواهش میکنم.بفرمایید.ما خوشحال میشیم شتری هامون نظرشون رو راجع به غذاها بگن. 

من:غذاتون انقدر شور بود که اصلا خورده نمیشد. 

آقاهه ی مثلا انتقاد پذیر:چی؟غذا شور بود؟اصبلا.امکان نداره خانوم غذاهای ما حرف نداره.هرکی خورده ازش تعریف کرده.شاید شما کم نمک میخورین. 

من:اتفاقا من شور میخورم.غذاتون شور بود دیگه.شما که گفتین خوشحال میشین؟ 

همون لحظه یکی اومد آش گرفت.یارو بهش گفت:شما هر وقت أشتون رو خوردین به ما بگین شور بوده یا نه. 

و شماره ی الاچیقش رو گرفت.من گفتم:آقا غذای ما شور بود.شما اصلا انتقاد پذیر نیستین.....(پسر عموم) تو یه چیزی بگو. 

خیر سرم یکی رو آورده بودم دفاع کنه.فقط سرش رو تکون داد.در نهایت با یارو شرط بستم که اگه شور بود یه رانی به من بده اگه نبود .... (حتما هست) 

من که از هر موقعیتی استفاده میکردم تا یارو رو بکوبونم گفتم:این آهنگایی که میذارین خیلی غمگینه.بابا مردم میان اینجا دلشون شاد شه.نه این که یاد قرض هاشون بیفتن. 

خلاصه آقاهه گفت که اگه من باختم براشون یه cd مجاز شاد ببرم که چیز هم نداشته باشه. 

دیگه از مغازه در اومدیم ونیم ساعت رفتیم کنار آلاچیق شماره ی ۴تا آقایون غذاشون رو میل کنن(وقتی سر کل بیفتیم این میشه)پسر عموم خسته شد ورفت.من هم رفتم برسونمش راه رو گم نکنه بچه(کم کم ۲۵سالی داره بچه)وقتی برگشتم دیدم جا تره و بچه نیست. 

خلاصه کلی علاف شدیم آخرش هم نه اونا به cdشون رسیدن نه من به رانی.این آخریا که هر کی رد میشد من مثل این گارسونا میپریدم جلوشون میگفتم از غذاتون راضی بودین؟اونا هم یه حسی میگرفتن انگار جلو دوربین مخفی قرار دارن و نیم ساعت هم از کیفیت غذا تعریف میکردن. 

میگم به نظرتون من به درد وکالت میخورم؟آخه خیلی خوب بلدم حق آدما رو بگیرم(با حرف نشد با دعوا.باکی نیست)به دختر خاله ام میگم مثلا من وکیل میشم.یه زنیه میاد میگه من مهریه ام رو میخوام از شوهرم بگیرم.البته باهاش مشکلی ندارم اما حقمه(ازین چرندیاتی که امروزی ها میگن).من هم میگم شوورت نمیده بهت؟ 

اگه بگه نه(که حتما میگه)میگم فقط طلاق.شوورشم میندازیم زندان.اگه بگه آره میده یه جعبه شیرینی میخریم میریم مهریه گیرون.با نیم ساعت علافی یه شام هم مهمون میشیم.اسممونم میذاریم وکیل. 

پی نوشت:اگه به قشر خاصی توهین کردم معذرت میخوام.هدف خندیدن بود و بس. 

پی نوشت ۲ـ اسم اون دوست پریا که با وبش حال کردم سفید برفی بود