درد دل(۱)

از وقتی بچه بودم از مردایی که خودشون رو از زن ها بالاتر میدونستن بدم می اومد.این احساس هماراه با من رشد کرد و بزرگ شد تا اینکه تبدیل به یه نفرت شد.مثلا الان یکی از دوستای بابام ازین مرداست که زنش رو آدم حساب نمیکنه.هروقت میبینمش دوست دارم خفه اش کنم.

حالا جالب اینجاست تو خانواده مون تقریبا مرد سالاری منقرض شده.شاید مثل اکثر خانواده های الان فرد سالاری(چه اصطلاح من در آوردی ای)معنا نمیده و همه ی تصمیم ها با هم گرفته میشه.

خلاصه همین احساس باعث شد که احساس کنم من ساخته شدم که وکیل بشم و حق زن ها رو بگیرم.از نظر حقوقی قانون معمولا حق رو به آقایون میده و ما خانوم ها مورد ظلم واقع شدیم.مثلا همین حق طلاق که با مرده.که البته میدونم این قانون اسلامی واسه این تصویب شده که زن ها از روی احساس تصمیم میگیرن.ولی الان میبینم(حداقل تو فیلم ها)که اگه زن از رو احساس تصمیم میگیره مرد از رو هوس تصمیم میگیره.همه ی ما بارها و بارها این صحنه ها رو تو فیلم ها دیدیم که مرده خیلی راحت به زنش میگه اگه فلان کار رو نکنی طلاقت میدم.یا میره یه زن دیگه میگیره اگه زن اولش بخواد اعتراض کنه با تهدید معروف((طلاقت میدم))دهن طرف رو سرویس میکنه.اون زن بیچاره هم از ترس آبروش با شرایط میسازه.اگر هم نسازه دیگه کسی نمیگه چرا جدا شد؟همه میگن مشکل داشته(بیشتر تو خانواده های سنتی)

به جز این مورد موارد دیگه ای هم هست مثل چند زن داری و حضانت بچه(من املاش رو بلد نیستم.مگه چیه خب؟)که در مورد هرکدومش میشه اندازه ی یه پست حرف زد.

چند وقت پیش خونه ی یکی از اقوام داشتیم بحث میکردیم.من چند مسئله راجع به ازدواج که تو احکاممون خوندم رو گفتم که الان مینویسم(شنیدنش خالی از لطف نیست)

.... فرمود:زن خوببه حرف شوهرش گوش میدهد و مطابق دستوراتش عمل میکند(!)

اینجا میتونین به جای زن خوب بذارین بچه ی خوب

....بدون اجازه ی شوهر شغل نگیریم که آرامش و صفای زندگی را به هم میزند.این حق شوهر است که اجازه بدهد یا ندهد.

من قبول دارم که مرد اجازه داره نذاره زن تو محیطی کار کنه که همه مرد باشن اما پس تکلیف آقایون چی میشه؟این رو هم میدونیم که چقدر مردا هستن که با منشی هاشون رابطه دارن و اگه زن بخواد اعتراضی بکنه بهش انگ شکاک بودن میزنن.

اینم یه حدیث دیگه:((اگر سجده کردن در برابر غیر خدا جایز بود دستور میدادم زن برای شوهرش سجده کند))

من رو که یاد آیین برده داری میندازه.شما رو نمیدونم.

خلاصه بحث به اینجا رسید که من گفتم اگه من باید طبق این اسلام ازدواج کنم که تا آخر عمر مجرد میمونم و قید اون نصفه ی دیگه ی دین رو زدم.

بقیه ی بحث جالب بود.یکی ازین پسرای فامیل واسه من اظهار نظر میکنه که زن وظیفه شه که ظرف بشوره غذا درست کنه و....

منم در جواب گفتم اتفاق خود پیامبر فرمودن(این رو دبیرموون گفت):زن وظیفه نداره کار خونه انجام بده اگه میکنه لطف میکنه حتی وظیفه نداره شیر به بچه بده میتونه بگه واسه بچه اش دایه بگیرن.

البته این رو من به زبون خودم گفتم ها.نگین تحریف کرد(ایول اسلام.جیگرم حال اومد)

خلاصه این یارو لج کرد که نه زن وظیفه شه.

من:همین حرفا رو بزن که هیچکی حاضر نشه زنت بشه

اون:کی زن خواست؟من مگه خلم زن بگیرم

من:گربه دستش به گوشت نمیرسه میگه بو میده.

ادیگه مامان اینا دیدن نزدیکه پاشیم هم رو بزنیم اون رو از اتاق بیرون کردن........
پی نوشت:این پست فقط حرفایی بود که تو دلم مونده بود و اصلا موضع گیری یا توهین به چیزی یا کسی نیست.فقط درد دل یه وکیل آینده بود(بگو ایشاا...)یاسی میخواد بخوابه.دیگه نمیذاره بنویسم.تا اینجاش رو فعلا در موردش بحرفیم تا بعد.