سلام.بالاخره بعد از مدت ها اومدم.چند وقت تلفنمون قطع بود.فکر میکردم به محض اینکه وصل بشه میام آپ میکنم اما اصلا حال و حوصله اش رو نداشتم.به خصوص اینکه دوستای وبلاگیم هم پیداشون نیست.این روزا واسم خیلی پر فراز و نشیب بود.دوباره برگشتم به دوران طفولیت.عین بچه ها با یه اشاره انقدر خوشحال میشم که صدای خنده هام گوش فلک رو کر میکنه گاهی هم با یه اشاره میزنم زیر گریه و تا 1روز افسرده میشم.

چند وقتی میشد که به خاطر درسا زیاد نمیومدم.اما نتیجه ی عکس داد.تا الان من هیچوقت واسه آزمون ها نمیخوندم. اما این یکی رو که خوندم افتضاح شدم.مسابقات آزمایگاه فیزیک هم افتضاح بود.یادمه روز قبلش رفتیم مدرسه تا رفع اشکال کنیم.اول من اشکالام رو پرسیدم وقتی نوبت به بقیه رسید چون دبیرمون سرش شلوغ بود با دوستم رفع اشکال میکردم و تقریبا همه رو مسلط بودم اما روز آزمون نمیدونم چی شد.وقتی آزمونم رو دادم آخرین لحظه دیدم همه ی سوال ها رو جواب دادم و هیچکدوم رو هم شک نداشتم.یه چیزی بالای 90% حساب کرده بودم و با دوستام که حرفیدم تقریبا بهتر از اونا داده بودم.هر روز میرفتم دنبال نتایج....وقتی اومد شاخ در آوردم.برای اولین بار واسه درس گریه کردم.آخه واقعا بدشانسی آورده بودم.مثل مرحله ی اول که وقتی پاسخنامه رو دادن و ما درصد گرفتیم از همه بالاتر شدم اما وقتی کارنامه مون رو دادن من نفر سوم شده بودم(!)میدونستم اشتباه وارد کردم.ولی وقتی این اتفاق تکرار شد دیگه ایمان آوردم که من خیلی گیجم.......روز جشن هم که رفتم مثلا جایزه ام رو بگیرم یه سوتی ای دادم که دل همه شاد شد.فکر کردم جایزه ی من دست مدیرمونه رفتم طرفش و ازش گرفتم.وقتی داشتم از پله ها میومدم دیدم از پشت هی صدام میزنن.نگاه میکنم میبینم این مال من نیست.بعد فهمیدم که دبیر فیزیکمون مال من رو گرفته بوده.رفتم که ازش بگیرم صورتش رو آورد جلو.فکر کردم میخواد روبوسی کنه.صورتم رو بردم طرفش که یهو در گوشم گفت:خانوم شما باید اول میشدین ها.

من که سرخ شده بودم گفتم چشم خانوم ایشاا.. . مرحله ی بعد.آخرشم من تنها کسی بودم که وقت گرفتن جایزه روبوسی کردم(چون دلم نشکنه)